Είμαι ένα αγόρι 10 ετών και έρχομαι απ’ το Μπαγκλαντές. Για όποιον δεν γνωρίζει τη χώρα μου, το Μπαγκλαντές είναι μια ασιατική χώρα με έκταση 147 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό περίπου 163 εκατομμύρια κατοίκους.

Είναι μία από τις πιο πυκνοκατοικημένες, αλλά και φτωχές χώρες στον κόσμο. Πρωτεύουσα είναι η Ντάκα, αλλά εγώ έρχομαι απ’ την επαρχία Ρατζμπάρι. Το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού ασχολείται με τον γεωργικό κλάδο, όπως και οι γονείς μου κάποτε. Το Μπαγκλαντές είναι η 8η πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου και 5η στην Ασία. Η επίσημη γλώσσα είναι η Βεγγαλική, ή αλλιώς Μπάγκλα ή Μπενγκάλι.

Εγώ όμως γεννήθηκα στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αθήνα. Οι γονείς μου ήρθαν στην Ελλάδα πριν 10 χρόνια και μετά γεννήθηκα εγώ. Στην αρχή ήταν δύσκολα, αλλά τώρα είναι καλύτερα. Ο μπαμπάς μου δουλεύει σε ένα Ινδικό εστιατόριο στην Ομόνοια. Ο μπαμπάς μου έχει πολλά αδέρφια. Δεν ζουν όμως μαζί μας. Είναι στο Μπαγκλαντές και δουλεύουν στα χωράφια. Δε βλέπονται συχνά, αλλά ο μπαμπάς μου προσπαθεί να μαζέψει χρήματα να τους στείλει για να ‘ρθουν κι αυτοί στην Ελλάδα. Η μαμά μου δε δουλεύει. Φροντίζει εμένα και τον αδερφό μου. Έχει δύο αδέρφια. Αυτοί μένουν στην Ολλανδία εδώ και 7 χρόνια και δουλεύουν σε ένα μεγάλο θερμοκήπιο.

Εγώ πάω 5η δημοτικού και το σχολείο μου βρίσκεται στην Ομόνοια. Το σχολείο μου έχει πολλά παιδιά και τα πιο πολλά δεν είναι από την Ελλάδα. Στο σχολείο μου υπάρχουν τμήματα υποδοχής προσφύγων και μεταναστών, για τα παιδιά που ερχόμαστε από άλλες χώρες και δεν ξέρουν την ελληνική γλώσσα, τμήματα ένταξης, αλλά και τμήματα για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Οι καλύτεροι μου φίλοι είναι ο Εμβέρ που είναι απ’ την Αλβανία και ο Λεβόν που είναι απ’ την Αρμενία. Και οι δύο γεννήθηκαν στην Ελλάδα, όπως και εγώ.

Το αγαπημένο μου μάθημα στο σχολείο είναι η φυσική. Όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω γιατρός, για να βοηθάω παιδιά σαν τον αδερφό μου, που έχει ένα σοβαρό πρόβλημα με την καρδιά του.

Πέρυσι, στο σχολείο πήρα σε όλα τα μαθήματα 10. Όλοι οι δάσκαλοι είναι πολύ καλοί μαζί μου. Μπορεί να πήρα σε όλα τα μαθήματα 10, αλλά δεν είμαι και ο καλύτερος μαθητής. Εκτός απ’ τα Ελληνικά, μιλάω Μπάγκλα και τώρα μαθαίνω Αραβικά και Αγγλικά. Δυσκολεύομαι αρκετά με τόσες γλώσσες. Για αυτό οι γονείς μου αποφάσισαν να φέρνουν μια δασκάλα στο σπίτι, για να με βοηθάει με τα μαθήματα. Τη Φωτεινή. Έρχεται δύο φορές τη βδομάδα στο σπίτι μας. Το μάθημα είναι μία ώρα, αλλά πολλές φορές κάθεται και παραπάνω, όταν δεν καταλαβαίνω κάτι και πρέπει να μου το εξηγήσει ξανά. Είναι πολύ καλή δασκάλα και πολύ καλή μαζί μου. Πέρσι κάναμε μάθημα ολόκληρο το χρόνο, αλλά φέτος θα κάνουμε μόνο πέντε μήνες, γιατί το Φεβρουάριο θα φύγει απ’ την Ελλάδα. Μετά θα έρθει άλλη κυρία.

Η μαμά μου είπε, ότι πριν φύγει η Φωτεινή, θα ‘θελε να της κάνουμε μια μέρα το τραπέζι. Ίσως, τα Χριστούγεννα. Τα περσινά, η κυρία μου έφερε μια σοκολάτα Άγιο Βασίλη και το Πάσχα ένα μεγάλο αβγό σε σχήμα λαγού. Εμείς δεν πιστεύουμε στην ίδια θρησκεία με τη δασκάλα, είμαστε Μουσουλμάνοι, αλλά χάρηκα πολύ με τα δώρα της. Κι η μαμά μου χάρηκε πολύ. Επίσης, το καλοκαίρι, μετά το τέλος του σχολείου, την τελευταία φορά που ήρθε η κυρία να κάνουμε μάθημα, η μαμά της χάρισε ένα όμορφο κολιέ, για να την ευχαριστήσει. Της είπε ότι θα προσεύχεται για εκείνη. Η κυρία φοράει το κολιέ συνέχεια, την έχω δει. Εκτός από μια φορά, που μάλλον το ξέχασε.

Η παραπάνω ιστορία αποτελεί πραγματικό γεγονός και όλα τα πρόσωπα είναι αληθινά. Η Φωτεινή είναι 21 ετών και είναι φοιτήτρια του τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ευχαριστώ πολύ την καλή μου φίλη, Φωτεινή Κουρουνάκου για την πολύτιμη βοήθεια, αλλά και για την ευκαιρία που μου έδωσε να γράψω μέσα από τα δικά της λόγια και μάτια, για την όμορφη ιστορία του μικρού Ισάντ.

Προσπάθησε να γίνεις το ουράνιο τόξο στο σύννεφο κάποιου άλλου.
Maya Angelou, Αφροαμερικανίδα ποιήτρια.

Τα περιεχόμενα της στήλης BLOG αφορούν σε προσωπικές απόψεις των συντακτών και δεν αντικατοπτρίζουν τις θέσεις του Solomon MAG.